Postmodernizm to ogół prądów w architekturze przełomu XX i XXI wieku. Cechuje się złożonością, niejednolitością koncepcji i pluralizmem. Rozwinął się w latach 50-tych jako protest przeciwko modernizmowi. Jego oddziaływanie na architekturę światowa uwidoczniło się dwadzieścia lat później. Postmodernizm odcina się od artystycznego ładu, który dominował w sztuce modernizmu. Kwestionuje także sens, reguły i zasady powszechnie wówczas stosowane. Wpływ postmodernizmy na architekturę znacznie bardziej widoczny jest w zachodnich krajach, gdzie standard życiowy jest wyższy. Jednak powoli swoje istnienie zaznacza w krajach postkomunistycznych. Głównym założeniem nurtu jest wyzwolenie społeczeństwa i przerwać kult filozofii w jej dotychczasowej formie. Postmodernistyczne budowle powstają by cieszyć ludzkie oko. Znaczenie budynkowi nadają zarówno klasyczne, jak i nowsze symbole (portal, wieża, cokół, kratownica, szkło). Czasem powstają ich kontrastowe zestawienia, połączone za pomocą nieortogonalnych kątów i niezwykłych powierzchni. Widoczna dominacja formy, często doprowadza do niedostatków funkcjonalnych. Postmodernizm zrywa z uniwersalnym postrzeganiem prawdy, metod poznawczych, schematów w myśleniu i działaniu. Wypiera też kultywowanie autorytetów. Postmodernistyczna koncepcja nie odrzuca tradycji. Historyczne motywy są wzorcem dla artystów. Żaden styl jednak nie dominuje, artyście czerpią jedynie z nich pomysł i tworzą własne, oryginalne konstrukcje. Historia jest niczym nie ograniczonym źródłem inspiracji. |