| Architektura organiczna to kolejny odłam kierunku w modernistycznego. Głównym założeniem w architekturze, było konstruowanie za pomocą analogii do natury. Charakterystyczne są płynne i plastyczne formy. Motywem przewodnim często były organizmy żywy. Architektura organiczna swoje początki ma w latach 20. XX wieku, rozkwit nurtu przypada na lata 50. i 60. Aktualnie nadal rozwija się, choć już w znacznie mniejszym stopniu. Architektura organiczna jednak zawsze traciła na rzecz stylu międzynarodowego. Jej wpływ widoczny jest głownie na jednoprzestrzenne budynkach użyteczności publicznej takie jak kościoły czy teatry. Przy budowanie tego typu budowali można zastosować zasadę minimalnego wykorzystania materiału. Znaczący wpływ na rozwoju architektury organicznej maiła nauka, zwłaszcza akustyka i materiałoznawstwo, które udowadniały sens tworzonych częściowo instynktownie plastycznych form, jak również nowe techniki obliczeniowe. |