Neomodernizm to styl architektoniczny przełomu XX i XXI w. Nawiązuje do przestrzennych koncepcji modernizmu. Ceni także detal. Odcina się jednak od społeczno-politycznych idei poprzedniego stylu. Zdarza się, że tylko fasada budynku jest neomedernistycza, co jest sprzeczne z modernistycznym założeniem traktowania budynku jako całości. Neomodernizm stanowi od początku lat 80-tych reakcję na niekreatywny przepych postmodernizmu. Sprzeciwia się także demagogii w architekturze, poszukując w prostocie odpowiedniego środka wyrazu dla współczesności. Często jednak ucieka się do rozwiązań spektakularnych, aczkolwiek sztucznych i wybranych jedynie dla efektu, np. wielkopowierzchniowych przeszkleń, kapiteli świetlnych. Bryły konstrukcji noemodernistyczntch tworzone są według określonych reguł subtrakcyjnych lub addytywnych, przeważnie z elementów kubicznych, czasami z form obrotowych. Architektura noemodernistyczna opieraj się na zasadzie spontanicznej oszczędności. Do nurtu można zaliczyć styl, zwany nowym rygoryzmem. Jego wyznacznikami w budowaniu jest zasada konstrukcji i układ funkcjonalny. Ważne jest jednak by elementy szczególnie atrakcyjnych wizualnie były wyodrębnione. Budynki tego prądu mają wywierać optymistyczne wrażenie związane z nowoczesnością. |